فرارسیدن سال نو خورشیدی مبارک...

آرزو می کنم این روزا هرجای این کشور قشنگمون هستید روزهایی پر از شادی و سرزندگی رو بگذرونید...ان شالله تا باشه جشن باشه و شادی و خنده

امروز خواستم چند تا نکته کوچولو رو یادآور بشم تا یادمون باشه از فرصتهامون به سادگی گذر آب از رودخونه زندگیمون نگذریم:

امسال برای دوستایی که قصد ادامه تحصیل دارند، سال سرنوشت سازیه،البته دیگه چیزی نمونده که بگم سال، روزای سرنوشت سازیه،شاید کمتر از 5 ماه دیگه بیشتر وقت نمونده برای اینکه آینده تحصیلی تون رقم بخوره،پس اگر فقط ی امسال عید رو زیاد شیطونی نکنیدو به درسهاتون برسید قطعا بعد این روزا احساس قشنگتری خواهید داشت...

این روزا برای دوستایی هم که قصد دیپلم گرفتن دارند، روزای خاصیه، همه ی سال فنی خوندید اطلاع دارید،بعد عید چنان مثل برق و باد می گذره(بخاطر برگزاری هفته مشاغل و بقیه مراسمات...) که چشم باز می کنی می بینی صندلی امتحانات به صف شدند و منتظرتونند... مخصوصا درسایی که امتحان نهایی هستند زودتر از همه آزمون ها برگزار می شند و تمام...

پس این روزا یادمون باشه:

1- هر روز شده 1فصل یا بیشتر درس شبکه رو حتما بخونید(البته نه اینکه عید فقط شبکه بخونید،فقط روزی 1 فصل شبکه الباقیشو 1نگاه به درسای دیگه هم بکنید)

2- هر روز از مجموعه تست های کنکور که بهتون دادم، یک سال تحصیلی شو مطالعه کنید و سعی کنید قبل از نگاه به پاسخ صحیح،خودتون جواب بدید...

3- تغذیه مناسب مخصوصا ماهی،میگو و تنقلات سالم ؛از جمله آجیل (فندق پسته و ..) که به عملکرد بهتر ذهن کمک می کنند؛ تو این روزا فراموش نشه...

4- به عنوان سخن آخر،ی حقیقتی رو بگم من به تک تک تون ایمان دارم اگر طبق برنامه امتحانات بعد از عید،شبکه رو بخونید،با نمره عالی و بی استرس، امتحان این درس رو پشت سرمی ذارید...(از باقری تا نوری،از اول دفتر تا آخره آخرش)فقط عید روزی 1فصل یادتون نره

خانم عبدی جان،پیامتون رو خوندم،تشکر...خانومی اگر تماس بگیرید شاید بهتر بشه دلایلم رو براتون توضیح بدم... 

سلام خوبید؟ خیلی وقته نیومدم اینجا حرف بزنم همش سخن از امتحان بوده و برترین ها، امروز اومدم ی کم حرف بزنیم حقیقت ی دوستی ی پیام برام گذاشت حسابی تکونم داد در حد زلزله بم من می گم احساس یوخ ولی به نظرم هیچ انسانی رو رو کره زمین نمی شه پیدا کرد که یخه صفر باشه، بالاخره ی گوشه قلبش ی تیکه ، ی جرعه، ی ذره میکروسکوپی احساس وجود داره... پس مواظب اون تیکه های احساس باید بود...

نمیگم من جوون نیستم ما خانوما که خداروشکر تا 120 سالگی جز دوران جوونیمون حساب میشه  ولی شما الان خیلی جوونید بذارید ی کم بگذره از این دوران خیلی جوونیتون بعد متوجه می شید آدمایی با مشکلات خیلی بزرگتر از مشکلات شما به مراتب عالی علمی، شغلی و مهمتر از علم و شغل (که فقط پوسته زندگیه)، به مراتب عالی خوده زندگی دست پیدا کردند، ی چیزی رو باور داشته باشیم و باز هم باور داشته باشیم زندگی بی مشکل قشنگ نیست،یعنی اگر نباشه واقعا زندگی بد، یکنواخت و بی روح میشه، اونجاست که گره دل آدما به هم محکم تر میشه،اونجاست که تازه دوستامونو میبینیم،می شناسیم و پیداشون می کنیم و بعد از اونه که تازه زندگی طبع شیرینشو بهمون می چشونه...

قرار نیست دست روی دست بذاریم تا مشکلات حل بشه اونوقت یدفه چشم باز می کنیم می بینیم از زندگی به اندازه چند جرعه آب نوشیدن فرصت باقیست و مشکلات همچنان ادامه دارند...

قرار نیست ی موجود عادی باشیم و بی اثر تو جامعه قشنگمون...

قراره تلاش کنیم تا این تپه ها و گاهی کوه های مشکلات رو یکی یکی آسفالت کنیم تا ی روز که به پشت سرمون نگاه کردیم ببنیم ی جاده قشنگ ساختیم برای ملتمون، برای آیندگانمون، همون کاری که گذشتگان برای ما کردند و ما باید باید باید اول برای شادی و رضایتمندی خودمون و بعد برای آسایش آیندگانمون بکنیم...

کاش ی برنامه داشتیم می رفتیم خونه دکتر حسابی ببینیم ایشون با چه مشکلاتی دکتر حسابی شدند و برای همیشه اسمشون و رسمشون تو ذهن ما موندگار شد...

وای چقدر صحبت داشتم باهاتون بالاخره کلام آخر، همه هنرجوها برام دارای ی رتبه و ارزشند و اگر با کسی یا کسانی سرد میشم دلیل زیاد داره ولی قطعا فقط بخاطر خودشه،بیشتر می خوام ی تکونی به خودش بده و ی کم کلاس و درسو جدی بگیره، هرگز قصدی جز این نداشته و ندارم اونی هم که درس می خونه از اول سال هم گفتم پشتیبانیش می کنم تا به مدارج بالایی که براش تلاش میکنه دست پیدا کنه...

اوه نه این کلام آخره: اگر کلامی،حرکتی یا نگاهی بوده که دلی رنجیده حتی به اندازه یک صدم ثانیه حلالم کنید یا اگر نمیشه بیایید مثل دوستتون اینجا بگید حلش کنیم...

در آخر از دوستتون ممنونم که منو در رسیدن به هدفم یاری می دند و حواسشون به خیلی مسائل هست که شاید من از اونا غافل بودم...تشکر